به نقل از «قدس آنلاین»

کتاب «مرا با خودت ببر» به چاپ چهلم رسید

تاریخ انتشار: ۲ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۷۹۲۹۲

به گزارش قدس آنلاین، حجت الاسلام مظفر سالاری از نویسندگان نام‌آشنای ادبیات دینی در بین اهالی قلم است. وی متولد سال 1341 در یزد است. حجت السلام سالاری برای کتاب «نیمه شبی درحله » درسال 83 نامزد ﮐﺘﺎب ﺳﺎل جمهوری اﺳﻼﻣﯽ و ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﮐﺘﺎب ﺳﺎل وﻻﯾﺖ و همچنین برگزیده ﮐﺘﺎب ﺳﺎل «ﺳﻼم ﺑﭽﻪ­ها» و «پوپک» شد. ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺧﺪﻣﺎت ﻓﺮهنگی، ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﺗﺪرﯾﺲ داﺳﺘﺎن، طﯽ ﺳﺎل‌ها، در دهمین ﮐﻨﮕﺮه ﺷﻌﺮ وﻗﺼﻪ طﻼب، ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه وﯾﮋه ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سالاری نخستین روحانی فیلمنامه نویس کشور است و در سال 1375 فیلمنامه‌ای با مضمون دینی تدوین کرد که در آن زمان نمره "الف" آثار سینمایی را از آن خود کرد. «دعبل و زلفا»، «رؤیای نیمه شب»، «درون مایه‌ها و دست­‌مایه های نمایش قرآنی»، « قایق راندن به اقیانوس»، « قصه­‌های من و ننه آغا» و «گشایش داستان» از آثار اوست.

اما از جمله آثاری که بسیار مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت و به چاپ چهلم خود رسید، کتاب «مرا با خودت ببر» است که انتشارات «به نشر» آن را چاپ کرد. این کتاب داستان زندگی و زمانه امام جواد علیه‌السلام است. کتاب، رمانی پرحادثه است که در دوران امام جواد علیه السلام روایت می‌شود. این رمان داستانی عاشقانه دارد و درباره سه شخصیت بزرگ تشیع در دوره امام جواد علیه السلام گفتگو می‌کند. «مرا با خودت ببر» قصه مرد جوانی به اسم ابراهیم است که عاشق دختری در دمشق شده است. ابراهیم با اعتبار پدر مرحومش کسب و کاری در شهر دمشق دارد، تمام فکر او درگیر دختری به‌نام «آمال» است و تمرکزش را به‌هم ریخته است، او حتی قصد دارد بهترین پیشنهاد کاری رفیق تجاری پدرش را رد کند. آمال در محله‌ای فقیر نشین زندگی می‌کند و پدر و مادرش را از دست داده و با عمویش که فردی رباخوار است زندگی می‌کند. او دست فروشی می کند و از این طریق خرج زندگی خود را تهیه می‌کند تا مجبور نباشد از عمویش پولی بگیرد. داستان «مرا با خودت ببر» در عصر امام جواد (ع) رخ می‌دهد و سایه زندگی آن امام برای مخاطب جوان نوشته شده است. کتاب روایتی دقیق از وضعیت اجتماعی و اقتصادی آن زمان است.

ما با این نویسنده و پژوهشگر متون دینی به بهانه ایام ولادت با سعادت امام جواد علیه السلام به گفت و گو نشستیم تا ضمن جویا شدن از انگیزه این نویسنده بابت نوشتن رمانی با محوریت امام جواد علیه‌السلام، درباره علت‌های رکود هنرهای دینی صحبتی داشته باشیم.

وی می گوید وقتی «دعبل و زلفا» را نوشتم،‌ دوستان پیشنهاد دادند رمانی درباره امام جواد علیه السلام بنویسم تا نوجوانان بیشتر با آن حضرت آشنا شوند. خودم هم سالها بود که سوژه ای داشتم که قصد داشتم با محوریت امام جواد علیه السلام باشد، اما توفیق حاصل نمی شد تا اینکه یک بیماری سختی برایم پیش آمد. در اتاق عمل متوسل به ثامن الحجج امام رضا علیه السلام شدم و به ایشان عرضه داشتم قصد دارم رمانی با محوریت فرزندتان بنویسم. در نهایت عمل با موفقیت انجام شد و پس از بهبودی، 6 ماه را صرف تحقیق درباره ویژگی زمانه امام جواد علیه السلام و فرمانروایان آن زمان و ویژگی های بغداد و شام و ... کردم. سپس 6 ماه هم صرف نگارش شد. آنچه را که از مناقب و ویژگی و جلسات و ارتباطات آن حضرت بود جمع آوری شد. به ذهنم رسید برای خیلی از نوجوانان مطرح است که چطور ممکن است امام جواد در سن کودکی امام باشد. در این راستا به مجالسی پرداختیم که امام به پرسش های علمی پاسخ می دهند. از دیگر سو کراماتی را از آن حضرت نقل کردیم تا ارتباط ایشان با آنچه را که در ماوراء است و منشأ غیبی دارد،‌ برای  مخاطب واضح شود. هدفمان این بود که به این نکته برسیم امام جواد علیه السلام به عنوان حجت الهی، کارهایی انجام می دهند که از دست هر کسی بر نمی آید. در مجموع، طوری پیش رفتیم که شأن داستان حفظ شود. طوری نوشتیم که خواننده حس نکند کرامات گویی می کنیم. مخاطبان ضمن اینکه داستان جذابی را مطالعه می کنند، با گوشه هایی از زندگانی حضرت هم آشنا می شوند.

رمانی که بناست سریال شود

حجت الاسلام سالاری با تأکید بر اینکه باید در فضای هنری و ادبی بستری باشد تا مخاطب بتواند کرامات اهل بیت را به بهترین شکل ممکن درک کند،‌ گفت: در حال حاضر قصد دارند بر اساس یکی از رمان‌هایم به نام «رؤیای نیمه شب» یک فیلم بسازند که ظاهراً برای ماه رمضان امسال یا سال بعد آماده می شود. این کتاب درباره تشرف ابوراجح حمامی به حضور امام زمان عج الله تعالی فرجه است.

اهمیت شناخت متون دینی در کنار شناخت داستان

وی افزود: در این فضا، اتفاقی که افتاده این است که خیلی ها وقتی سراغ متون دینی می آیند، ممکن است افراد متدین و آشنا به متون دینی باشند و قدرت پژوهش زیادی داشته باشد و به مصادر دسته اول رجوع کنند، اما داستان ندانند. کسی که می خواهد داستان بنویسد، باید داستان را بشناسد. متأسفانه دیده شده هنرمندی که قصد دارد روایت داستانی بنویسد و یا نمایشنامه و انیمیشنی بسازد، با داستان آشنا نیست. یعنی توانایی ندارد آنطور که شایسته است داستان را برای روایت کرامت و منقبت عترت به کار بگیرد؛ در واقع فرد داستان نویس خوبی است، اما اطلاعی از متون دینی ندارد. عکس آن هم وجود دارد. آشنا به متون دینی است، اما نمی تواند داستان پردازی کند. لازمه اش این است که هنرمند هم شناخت خوبی از متون دینی داشته باشد و هم داستان را به خوبی بشناسد. این مسئله حتی در یک کار گرافیکی این شرط وجود دارد. از این نکته هم غافل نشویم که داستان نویس حتماً نباید فرم هنری بداند و یا هنرمند حتماً نباید با محتوای دینی آشنا باشد بلکه متخصصین هر حوزه باید خلأها را جبران کنند. سینمای ما نیاز به فیلمنامه های عالی دارد که یکی از پیش نیازهایش این است که با داستان آشنا باشند.

سالاری ادامه داد: در داستان دو مشکل داریم: چی بگم و چطور بگم؟ «چی بگم» یعنی موقعیت تاریخی را در نظر می گیرید. بعد باید به این پرداخت که داستان چطور روایت شود تا به حداکثر تأثیر خود برسد و کاملاً حس زیبایی شناختی مخاطب را راضی کند.

این مقدار از آثار دینی پاسخگوی نیاز روز جامعه نیست

وی در پاسخ به این سؤال که چرا حوزویان نسبت به کارهای ادبی و هنری اهتمام ویژه ندارند، گفت: اتفاقاً‌ حوزویان پژوهشگران و نویسندگان خوبی هم دارند. جایی که باید بین هنرمندان و داستان نویسان پیوند برقرار کند، مؤسسات و مراکز فرهنگی هستند. هرچند اتفاقات خوبی در فضای ادبی و هنری در بستر حوزه می افتد، منتها کند است. حوزه علمیه قم طی 40 سال گذشته آموزش هایی در شاخه های ادبی و هنری برای طلاب و غیر طلاب داشته است. در بین طلاب، هنرمندان و اهل ادبیات داریم، منتها باید بیش از اینها کار کنیم و هنرمند و نویسنده تربیت کنیم. این مقدار از تولید آثار دینی جوابگو نیستند.

بودجه کارهای جشنواره‌ای بر تولید آثار ادبی و هنری سایه انداخته است

این نویسنده ادبیات دینی با انتقاد از وضعیت نویسندگی در کشور گفت: متأسفانه گاهی بعضی از مراسم ها و نمایش ها و همایش ها سایه بر اولویت ها می اندازد. به جای اینکه بیشتر بودجه ها صرف تولید آثار هنری و ادبی شود،‌ صرف همایش ها و جشنواره ها و تبلیغات این مراسم ها می شود. بنابراین بودجه ها در جای خودش استفاده نمی شود.

نویسندگی هنوز در کشورمان شغل محسوب نمی‌شود

وی افزود: هنوز که هنوز است، به نویسندگی به عنوان شغل دیده نشده است. وزارت ارشاد باید حداقل 100 نفر از نویسندگان را زیر بال و پر خودش بگیرد و حقوق ماهانه دهد. منِ نویسنده رمانی که باید یک سال بنویسم، هزینه دارد. این هزینه ها را چه کسی باید تأمین کند. بعد که مطلب آماده می شود، ناشر تحویل می گیرد و چند مدت در نوبت انتظار می ماند بعد هم که چاپ می شود، حق من نوعی 10 میلیون می شود. الان نویسندگی به گونه ای است که باید در اوقات فراغت بنویسیم. از این جهت اکثر نویسندگان ما شغل دوم شان نویسندگی است. با وجود  تلاش هایی که می شود و خدماتی که به نویسندگان و شعرا و هنرمندان داده می شود، باز هم این میزان کافی نیست.

منبع: خبرگزاری تسنیم

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: تازه های نشر کتاب های تازه منتشر شده انتشار کتاب امام جواد علیه السلام مرا با خودت ببر ادبی و هنری متون دینی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۷۹۲۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

راهکار اصلاح رابطه با خدا چیست؟

امیرالمؤمنین علیه‌السلام در روایتی فرمود «مَنْ أَصْلَحَ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ، أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّاسِ؛ وَ مَنْ أَصْلَحَ أَمْرَ آخِرَتِهِ، أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ دُنْیَاهُ؛ وَ مَنْ کَانَ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ وَاعِظٌ، کَانَ عَلَیْهِ مِنَ اللَّهِ حَافِظٌ.»؛ یعنی «هرکه آنچه را میان او و خداست اصلاح کند، خداوند آنچه را بین او و مردم است اصلاح کند و هر کس کار آخرتش را به اصلاح آورد، خداوند کار دنیایش را اصلاح کند و آن را که از خود بر خود واعظ است، از خدا بر او نگهبان است.»

ارتباط اصلاح ارتباط با خدا با اصلاح رابطه با مردم از آن جهت است که اصلاح رابطه با خدا مسلتزم صدق و امانت و راستى است. کسى که صدق و امانت و راستى پیشه کند، به یقین مردم به او علاقه‌مند مى‌شوند و امین مردم خواهد بود و به او اعتماد مى‌کنند و مشکلى با او نخواهند داشت. اصلاح امر آخرت وابسته به تقوا و پرهیزگارى است و به یقین انسان‌هاى با تقوا در زندگى مادى خود نیز موفق خواهند بود، زیرا راه خلاف در پیش نمى‌گیرند؛ به کسى ظلم و ستم نمى‌کنند، همه با او مهربان هستند و او نیز با همه مهربان.

این سخن را با حدیثى از امام باقر (علیه السلام) که مرحوم کلینى در اصول کافى آورده پایان مى دهیم. مطابق این حدیث امام باقرعلیه‌السلام فرمود: خداوند عزّوجلّ چنین فرموده است: «وَ عِزَّتِی وَ جَلاَلِی وَ عَظَمَتِی وَ عُلُوِّی وَارْتِفَاعِ مَکَانِی لاَ یُؤْثِرُ عَبْدٌ هَوَایَ عَلَى هَوَى نَفْسِهِ إِلاَّ کَفَفْتُ عَلَیْهِ ضَیْعَتَهُ وَ ضَمَّنْتُ السَّمَاوَاتِ وَ الاَْرْضَ رِزْقَهُ وَکُنْتُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ تِجَارَةِ کُلِّ تَاجِر؛ به عزت و جلال و عظمت و نورانیت و علو مقامم سوگند یاد مى‌کنم که هیچ بنده مؤمنى خواسته مرا بر خواسته خود در چیزى از امور دنیا مقدم نمى‌شمرد مگر این که من بى‌نیازى او را در دل او و همّت او را در آخرتش و آسمان‌ها و زمین را ضامن روزى او قرار مى‌دهم و براى او از تجارت هر تاجرى بهتر خواهم بود» (کافى، ج ۲، ص ۱۳۷، ح ۱)

منبع: تسنیم

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی